vuurwants

Een vaak in onze straat aangetroffen diertje is de vuurwants. Daar is een simpele verklaring voor: de vuurwants eet vooral (afgevallen) zaden van de lindeboom. Gezien die boom vaak voorkomt in het eerste deel van de Aardenburgseweg, kun je ze daar ook (soms met honderden) bekijken. De wants komt in grote delen van Europa voor en is ook in België en Nederland te vinden. De wants is voornamelijk een planteneter die soms dode of levende insecten eet. De wants kan niet vliegen.

De vuurwants kent twee generaties per jaar, de wantsen komen in de lente rond mei uit hun winterkwartier en zoeken elkaar op voor de paring. Wat met name opvalt aan de paring is de duur, de vuurwants kent een zeer lange paring. Dit komt wel meer voor bij insecten, de mannetjes blijven lang aan het vrouwtje gehecht zodat ze niet met andere mannetjes kan paren. Dit gedrag komt ook voor dat een mannetje probeert meerdere eilegsels van een enkel vrouwtje te bevruchten, te voorkomen dat ze zijn spermapakketje uitwerpt of om grote hoeveelheden zaadcellen over te brengen zodat de bevruchtingskans groter wordt en zaad van andere mannetjes te vervangen. De paring van de vuurwants kan extreem lang duren, uit veldwaarnemingen blijkt dat de paring van de helft van de koppeltjes 12 uur of langer copuleert maar dit kan oplopen tot maar liefst zeven dagen. Uit onderzoek blijkt dat de mannetjes een dergelijke lange paring gebruiken om het vrouwtje letterlijk te hechten zodat zodat ze niet met andere mannetjes kan paren. Omdat de vuurwants vaak in groepen leeft is de concurrentie tussen de mannetjes groter dan bij andere insecten.